Aan alles komt een einde

Ook aan mijn avontuur helaas. Ik zeg nu alvast sorry voor het ellenlange verhaal, maar heb nou eenmaal veel te vertellen over de afgelopen twee weken:P

Dag 92:
Na vandaag voornamelijk heel erg ziek te zijn geweest, ben ik rond vier uur uit bed gekropen om wat te eten. Daarna naar Steffie en Anouk gegaan en hier tv liggen kijken voor de rest van de dag + avond. Wel zijn we tussendoor nog uit eten geweest bij Red Piano en hebben we hier de wedstrijd gekeken:P Na casper het spookje te hebben gezien was het toch echt kinderbedtijd en ben ik gaan slapen.

Dag 93:
Vandaag nog steeds ziek en diarree waar je u tegen zegt. Toch om half elf uit bed gekropen en toen ik lekker onder de douche me haren stond in te soppen viel het water weg, lekker dit!:P Met het sop nog in me haar uitgecheckt en de anderen opgezocht bij het zwembad van een hotel. Hier lekker liggen dutten, daarna boodschapjes etc gedaan en toen gingen we terug naar Samrong. Rond zes uur kwamen we aan in de stromende regen en gingen we binnen bbq'en, hahaha! Daarna deel van sex and the city gekeken, en ookal was het slechte kwaliteit, vond het HEERLIJK om te kijken. Rond half tien stopgezet, want voelde me niet lekker en wilde lekker slapen.

Dag 94:
Vandaag voelde ik me na weer een helse nacht van buikkrampen en niet slapen zo slap als een vaatdoek. Niet naar werk gegaan, niet gegeten en om 1 uur 's middags de kracht gevonden om uit bed te komen. Buiten de hele middag in de schaduw gezeten en twee bananen met droge rijst naar binnen gewerkt. 'S avonds met mijn brakke hoofd lekker het andere deel van 'sex and the city' gekeken. Rond negen uur mijn bed lekker opgezocht.

Dag 95:
Vandaag voelde ik me iets beter, maar na ontbijt ging het weer mis en ben ik rechtstreeks mijn bed weer ingedoken. 's middags geprobeerd te lunchen maar had geen honger, dus maar weer twee bananen met tegenzin gegeten. Heb daarna met de rest buitengezeten totdat ze gingen werken, toen weer naar bedje toe. Tot uurtje of vijf liggen slapen en toen ik wakker werd en mijn ogen open deed zat daar de mega gecko/hagedis weer op mijn muur. Snel telefoon gepakt om foto te maken, maar natuurlijk niet snel genoeg. Nog steeds geloofd niemand me dat hij bestaat!! Wilde niet meer in mijn kamer zijn dus heb met Khoeng 'Dear John' zitten kijken. Niet echt slim als je mensen mist om die film te kijken, hahaha. De tranen stroomde bij ons beide over de wangen, was hilarisch! 'S avonds na het eten 'backpacker' gespeeld en om half tien naar bed met alarm om 01:15!

Dag 96:
Vanochtend speciaal opgestaan om de wedstrijd van Nederland te kijken, wisten we niet hoe de tv werkte!!! 'S ochtends bleek dat we alleen maar rode knop in hadden moeten drukken, hoe bedoel je stom!! Vandaag was ik iets aangesterkt en ging ik na het ontbijt naar het ziekenhuis! Na de meeting liepen we naar beneden en er viel daar letterlijk iemand dood neer. Bleek dat hij al een tijd heel ziek was en dat het eraan zat te komen, maar was heel raar om te zien want de levensredding was eigenlijk gewoon niet aanwezig, in ieder geval miniem. Dood verklaard brachten ze hem in een hangmat naar het mortuarium. Ear vertelde dat het een hangmat of een soort veekar was, meer opties hadden ze niet. Dat soort dingen zetten je wel met beide benen op de grond! Daarna bedden geschuurd en 's middags voelde ik me WEER niet lekker en bleef ik thuis. Toen de anderen aan het eind van de middag terugkwamen uit werk werd Elizabeth aangereden door een hele jonge gozer op een motorbike. Gelukkig niet veel schade, maar politie kwam, familie van de jongen kwam naar ons huis om excuses aan te bieden en het werd allemaal heel erg opgeblazen, waarschijnlijk omdat er buitenlander bij betrokken was. Vond het heel vreemd dit allemaal te zien! 'S avonds backpacker gespeeld, gekletst en op tijd gaan slapen.

Dag 97:
Vandaag voelde ik me een stuk beter en na 's ochtends de walkround te hebben gedaan was er weinig te doen en besloot ik samen met Khoeng om iets anders te gaan doen. We hebben lekker ijsje gegeten, antibioticazalf voor mijn benen gehaald (ze zien er ECHT NIET uit!) en naar het internetcafe geweest. 'S middags tot vier uur aan het pad gewerkt en toen was het tijd voor: onze nagels!!! Srey Net (ya's vrouw) had beloofd om ons mee te nemen, leuk om te zien dat dat soort dingen ondanks de taalbarriere ons dames toch bindt;) Eindresultaat was subliem en eigenlijk zelfs bruiloftwaardig (als die er ooit komt:P) 'S avonds was het de laatste avond van Basu, Sarah en Libby, dus hebben we weer 'backpacker' gespeeld en terwijl iedereen afhaakte ben ik opgebleven tot twaalf met Mark, Peter en Kim.

Dag 98:
Vandaag voornamelijk aan het reizen geweest. Ben om 8 uur in taxi naar Siem Reap gestapt. Vanuit daar om half twaalf bus naar Phnom Penh gepakt en die arriveerde pas om zes uur ivm files en motorbikes die overal tussendoor schieten waardoor we elke vijf seconden moesten remmen. Belde toen Caitlin om te kijken waar ze was en te meeten. Eenmaal in het juiste guesthouse waar ze was aangekomen had ze mensen ontmoet die meewilden, we gingen maar liefst met z'n tienen in totaal, TOP!! Om zeven uur stond onze prive-minivan klaar en gingen we naar Kep. Hier kwamen we om twaalf uur aan. Na meerdere keren telefonisch te hebben geprobeerd een reservering te maken, wat hilarisch was, maar niet heel succesvol omdat niemand engels sprak, moesten we opsplitsen. Ik zat met de 6 meiden in een guesthouse genaamd Tree Top en de jongens zaten ergens anders.

Dag 99:
Vanochtend na een poging tot uitslapen rond uur of 9 uit bed gegaan, gedoucht en ontbeten. Het personeel sprak barslecht engels en dit zorgde ervoor dat alles regelen met ontbijt en uitchecken ongelooflijk lang duurde. Om half twaalf gingen we naar de pond. We gingen naar Rabbit Island, wat bekend staat om zijn mooie strand. Mooi was het zeker! Heb de hele dag op het strand liggen luieren en terwijl de anderen om 1 uur al aan de cocktails zaten hield ik het bij ijswater met limoen ivm keelpijn. Kon niet vaak de zee in, want deed echt SUPER pijn aan mijn benen die onder de muggenbulten zitten die ontstoken geraakt zijn etc. Moest er toch echt paar keer aan geloven, want het is wel heel goed voor de genezing. 'S avonds lekker aan het strand gegeten en drankspelletjes gespeeld (voor mij zonder drank uiteraard). Megan en Georgia gingen zelfs zwemmen en werden plotseling gevolgd door ongeveer 30 naakte belgische studenten, haha! Rond 1 uur ging de generator uit en was het tijd voor bed.

Dag 100:
Vanochtend werd ik om een uurtje of 8 wakker.. Om 9 uur ging ik ontbijten en om 10 uur gingen ik, Georgia en Caitlin met de boot terug naar Kep. Hier zijn we naar de beroemde 'krabbenmarkt' gegaan en hebben hier voortreffelijk lekker en goedkoop geluncht. Toen naar busstation gelopen en we waren precies op tijd voor de bus naar Kampot. Hier aangekomen hebben we ons laten afzetten bij Long Villa guesthouse, waar we goede kamer hebben bemachtigd, drie motorbikes gehuurd en tour voor morgen geboekt. Met de motorbikes wilde we naar een waterval in de buurt, maar op een of andere vreemde wijze zijn we in de meest verschrikkelijke dierentuin belandt. We realiseerde ons al snel dat we hier geen waterval gingen vinden, en na geprobeerd te hebben ons geld terug te krijgen toen doorgereden. Daar was idd wel de waterval, al was het meer een rivier en stelde het niet echt veel voor;) 'S avonds aan de rivier 'seafood' gegeten en daarna gaan dutten. Rond half twaalf gingen we op zoek naar een leuke bar om de wedstrijd te kijken. Onze motorbikes kwamen hiervoor goed van pas, alleen kregen we die van Caitlin bij vertrek niet aan de praat en had Georgia die van haar niet gevuld met benzine dus die stond halverwege zonder. Heb na de verschrikkelijke wedstrijd waar verder niet over gesproken zal worden dus als een soort taxi gefunctioneerd en iedereen zo'n beetje teruggebracht. Uiteindelijk lag ik zes uur op bed en kon ik niet slapen.

Dag 101:
Om maar liefst zeven uur ging de wekker en was het tijd voor onze dagtocht naar Bokor National Park. Met minivan werden we opgehaald, in Bokor NP moesten we overstappen op pick-up en toen gingen we naar boven. Halverwege moesten we stoppen en een stuk naar boven trekken door de jungle ivm werkzaamheden. Ik was compleet onvoorbereid voor deze 5 km tocht, want was op slippers! Twee blaren verder en snikheet na de trekking, werden we naar de top gebracht per auto, waar een beroemd station en katholieke kerk stonden. Deze waren schitterend, vooral met de plotselinge en zware mist die het maakte alsof je in een ghosttown rondzwierf. Na dit alles moetsen we weer op dezelfde manier naar beneden en terwijl alle andere nog een sunsetcruise hadden werden wij naar het guesthouse gebracht en stapten we om half vier in de taxi naar Phnom Penh. Aangekomen in ons guesthouse in Phnom Penh was er gelukkig nog plek op de nachtbus naar Siem Reap. Deze hebben we geboekt en om elf uur werden we opgehaald.

Dag 102:
Vanochtend kwamen we rond half zes aan in Siem Reap en zagen we de jongens vanuit Shihanoukville op het busstation. Met tuktuk naar Smiley's gegaan, hier op de kamer van Caitlin gedoucht en omgekleed en toen was het tijd voor ontbijt. Na ontbijt werden we rond acht uur met de taxi opgehaald en gingen we naar Samrong. Mijn keel lijkt met de dag dikker te worden en het is nu zelfs pijnlijk om te slikken. Ben niet naar ziekenhuis gegaan, want wil niemand besmetten. Later hoorde ik dat ik een keizersnede had kunnen zien, verdorie!! Ook kwamen er rond etenstijd bij ons een groep van 15 engelse studenten eten, omdat ze het eten nergens anders lekker vonden. Had geen zin om te socializen, merk dat ik het niet vaak kan vinden met engelsen. 'S avonds niet veel gedaan, voelde me verrot en lag vroeg in bed.

Dag 103:
Vanochtend ging om half zeven de wekker. Mijn keel was zo dik als ik weet niet wat, kon niet eens een woord uitbrengen, dus ben mooi blijven liggen. Tegen lunchtijd met veel pijn wat fruit naar binnen gewerkt en daarna in de hangmat gelegen. Tijdens het werk gister zijn alle vrijwilligers uitgenodigd door een dokter uit Engeland genaamd Pathma (oorsprong Sri Lanka) voor een diner op haar kosten. Super lief! Ondanks de ontsteking smaakte het me goed. Eenmaal thuis hebben Jolien en Rob beide een kijkje naar mijn keel genomen. Diagnose: keelontsteking. Goh! hahah! Conclusie: niks aan te doen. Pijnstillers nemen en op keelpastilles zuigen totdat je thuisbent, dus dat is precies wat ik nu doe.

Dag 104:
Vanochtend om half zeven met zeer pijnlijke keel opgestaan. Kan het niet maken om in mijn laatste week niet op te komen dagen. We hebben de hele dag hard aan het pad gewerkt, en het resultaat mag er wezen! 1 deel van het pad is klaar en heb er mooi mijn naam in achtergelaten!
Tijdens lunchpauze zijn we naar een sweetshop geweest en heb ik een ei met kuikentje erin gegeten. Ze eten het hier als snack omdat het heel gezond schijnt te zijn. Vond het niet vies, maar te zien wat je eet was het ergste!! 'S avonds vroeg gegeten, want het plan was (voor de zoveelste keer) om een tempelstay te doen. Natuurlijk begon het na het eten te stormen en ons met de auto brengen ho maar. Gewoon verschuiven naar volgende week, wetende dat die voor mij niet komt! Ik was laaiend! Zo wilde ik mijn laatste nacht in Samrong niet doormaken. Heb niks meer tegen Ya gezegd, ben mijn spullen gaan pakken, boek gelezen en naar bed gegaan.

Dag 105:
Vanochtend was het mijn laatste ochtend in het ziekenhuis. Vandaag veel mooie en minder mooie verhalen. Zo hadden we bij de ronde van Pediatric een mooi verhaal van een kleine meid die borstvoeding kreeg van haar oma! Die oma had geen borstmelk totdat de kleine baby begon te huilen. De moeder wilde haar geen borstvoeding geven, want ze was in een depressie belandt nadat de vader haar verlaten had toen ze twee maanden zwanger was. De oma liet vol trots foto's van haar dochter zien waaruit ze heel subtiel de vader had weggeknipt, haha! Ook was er een kleine vent die na lange tijd uit het ziekenhuis ontslagen werd. Deze liep vol blijdschap en trots met zijn paraplu op zijn ene schouder het ziekenhuis uit, leuk om te zien! Ook was er bij de Maternityward een pasgeboren tweeling (jongen en meisje)! De ouders waren heel bijzonder, want de moeder was 43 jaar en de vader 64, wat hier echt extreem oud is als je bedenkt dat het gemiddelde tussen de 18 en 22 is voor het eerste kindje!!
Ook zijn er minder mooie verhalen. Zo lag er in de recovery een pasgeboren baby met wat ik een waterhoofd noem, weet de medische term niet. Deze baby heeft nul komma nul kans in Cambodja, want kan nergens geopereerd worden. Hij zal dus doodgaan, en de familie schaamt zicht heel erg voor de baby. Je ziet overal baby's die liefdevol vastgehouden worden door hun ouders, maar deze baby werd dat niet. Dit vond ik echt heel erg om te zien, we hebben daarom redelijk wat tijd en aandacht aan de kleine man besteed en hem zoveel mogelijk liefde gegeven, hihi. Een mooie laatste ochtend dus. Na het ziekenhuis opnieuw mijn nagels laten doen en naar de tempel geweest. Na de lunch was het tijd voor afscheid. Dit deed me niet veel moet ik zeggen, na alle problemen die zich hebben voorgedaan waarbij Ya me niet heeft geholpen. Wel zijn er hoop andere mensen en beesten die ik ga missen!! Aangekomen in Siem Reap naar tattooshop gegaan, heb zondag afspraak. Daarna met z'n tienen uit eten gegaan bij de Temple bar/club, waar je als enige plek de traditionele dans genaamd Apsara kon kijken. Daarna was het tijd voor de nachtmarkt, waar we de beroemde fishmassage hebben gedaan. Dit was HILARISCH! Daarna omkleden en stappen. Werd een wilde nacht met veel drank voor iedereen behalve mij. Oja, pappa belde dat ik ben ingeloot, woehoeee!!!!!!

Dag 106:
Vanochtend ging om 9 uur de wekker en was het tijd om te SHOPPEN!!! Ben met Jolien de centrale markt en daarna de oude markt afgestruind en ben helemaal losgegaan, haha. Hierna had ik echt een dutje nodig om bij te komen. Rond vijf uur kwam ik weer tot leven en ben ik met Jolien, Rebecca en Rhona langs de weg een hapje gaan eten voor 2 dollar. Hierna hebben we een massage door een blinde genomen. Dit vond ik heel inspirerend, ze doen echt alles op gevoel. Wist niet dat ik zoveel spierpijn had, haha! Daarna voor de laatste keer naar de nachtmarkt gegaan en daar voornamelijk met iedereen aan de bar gehangen. Om half twaalf was iedereen doodmoe en gingen we allemaal naar bed.

Dag 107:
Vannacht van spanning weinig geslapen. Heel vroeg maar uit bed gegaan, ontbeten en wat laatste dingen geregeld voor vertrek. Iets voor negenen stond ik bij de tattooshop voor mijn afspraak. De tattoo werd gedaan met bamboe op mijn voet, op de oude tibetaanse wijze. Dit was echt heel speciaal en zeer pijnlijk, maar het eindresultaat is subliem. Ben er helemaal verliefd op! Zit nu nog even in mijn guesthouse op internet, straks langs het zwembad waar de rest is om even te chillen, dan gedag zeggen, eten, douchen, uitchecken en naar het vliegveld. Heb verschrikkelijk veel zin om naar huis te gaan, maar eerst nog een avondje films kijken in het vliegtuig!

Tot snel iedereen!!!
Allerlaatste dikke knuffel + kus uit het buitenland, in dit geval Cambodja!!!

SMAK!!